ประวัติภาษาฮีบรู

ภาษาฮีบรูเกี่ยวข้องกับภาษาเซมิติกอื่นๆ ในกลุ่มคานาอัน เช่น ภาษาฟีนิเชียนและภาษาโมอาบ ภาษาฮีบรูมีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา ประวัติศาสตร์ของภาษาฮีบรูสามารถแบ่งออกเป็นสี่ขั้นตอน: คัมภีร์ไบเบิล/คลาสสิก : จนถึงประมาณศตวรรษที่สามก่อนคริสตศักราช ภาษาฮีบรูเป็นภาษาพูดและภาษาเขียนของชาวยิว พระคัมภีร์ภาษาฮิบรูส่วนใหญ่เขียนเป็นภาษาฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล Mishnaic/Rabbinic : ชั่วครั้งชั่วคราว ภาษาฮีบรูเลิกใช้อย่างแพร่หลายและอาจมีการพูดมากกว่าเขียน ณ จุดนี้ ประมาณปี ส.ศ. 200 Mishna ซึ่งเป็นกลุ่มงานเขียนและประเพณีของชาวยิวได้รับการบันทึกในรูปแบบภาษา ฮีบรู ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาษาเขียน ไม่ใช่ภาษาพูด ยุคกลาง : ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 6 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 13 ภาษาฮีบรูที่พูดได้รวมคำจากภาษาต่างๆ เช่น ภาษาอาหรับ ภาษากรีก และภาษาสเปน ทำให้เกิดรูปแบบภาษาฮีบรูยุคกลาง สมัยใหม่ : ภาษาฮีบรูสมัยใหม่ซึ่งเป็นภาษาที่พูดกันในอิสราเอลทุกวันนี้ มีพื้นฐานมาจากภาษาฮิบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล และมีรูปแบบไวยากรณ์และการออกเสียงที่หลากหลายจากภาษาฮิบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล แนวคิดบางอย่างที่ไม่ได้แสดงในภาษาฮิบรูในพระคัมภีร์ไบเบิลจะแสดงโดยใช้วลีคลาสสิกที่นำมาใช้ใหม่ ในขณะที่แนวคิดอื่นๆ ประกอบด้วยคำและวลีที่รวมเข้าด้วยกันจากภาษาร่วมสมัย

โพสต์โดย : หนอ เมื่อ 28 มิ.ย. 2566 13:34:23 น. อ่าน 69 ตอบ 0